Каралёў. Грошы трэба не эканоміць! Грошы трэба зарабляць! У цябе ж свой пакой будзе. Ты днём у стацыянар, а я ў піўбар… А ноччу буду сачыць за тым, каб ты сваё здароўе не гробіла…
З’яўляецца Кім, ведучы за рукі хлопчыка і дзяўчынку. Канечне ж гэта Піня з Баранесай.
Кім. Яны дасталі мяне!
Юля. Кім!
Кім. Калі я сказаў, што ты паехала ў аэрапорт, яны такі вой паднялі… Увесь пад’езд на вушы паставілі! Суседка выклікала міліцыю, бо падумала, што я іх забіваю… Адразу дваіх…
Каралёў. I што?
Кiм. Міліцыя нас і прывезла сюды. Вунь машына стаіць. (Да дзяцей.) Ну што? Вось ваша мэм… Цалуйцеся!
Юля падбягае і абдымае спачатку маленькіх дзяцей, а потым Кіма.
Так яны і стаяць абняўшыся.
Каралёў павольна-павольна падыходзіць да іх. На гэтым мы з імі і развітаемся. Дай вам Бог шчасця!
Канец Fueled by Johannes Gensfleisch zur Laden zum Gutenberg -->
Комментарии к книге «Кім», Алексей Ануфриевич Дударев
Всего 0 комментариев